Hepatit D, delta virüsü olarak bilinen bir virüsün neden olduğu bir karaciğer hastalığıdır. Bu hastalık, çeşitli hepatit türlerinden biridir ancak Hepatit D virüsü (HDV) tek başına hastalığa neden olamaz. Hepatit D virüsünü taşıyan bir kişinin aynı zamanda Hepatit B virüsü (HBV) ile enfekte olması gerekmektedir. Hepatit D yalnızca Hepatit B virüsüne sahip kişilerde görülür.

Hepatit D, bulaşıcı bir hastalıktır. Virüsü taşıyan bir kişiden başka bir kişiye kan yoluyla veya vücut sıvılarıyla temas sonucu bulaşabilir. Örneğin, enfekte iğneler, kan transfüzyonları veya cinsel temas yoluyla bulaşma gerçekleşebilir. Ancak Hepatit D virüsünün bulaştığı kişide Hepatit B virüsünün de bulunması şarttır.

Hepatit B veya Hepatit D belirtilerini fark ettiğinizde derhal doktora başvurmanız önemlidir. Doktor, fiziksel muayenenin yanı sıra, hastanın tıbbi geçmişini ve belirtilerini değerlendirir. Sarılık gibi görünür belirtiler yoksa doktor hepatitten şüphelenmeyebilir. Hepatit olan bir kişiyle temas edip etmediğinizi veya virüsün yaygın olduğu bölgelere seyahat edip etmediğinizi doktorunuza bildirmeniz önemlidir. Kesin teşhis için kan testleri yapılır ve bu testler HDV antijenlerini veya antikorlarını saptayabilir.

Hepatit D'nin kronik formu için bilinen spesifik bir tedavi yöntemi yoktur. Tedavi süresince, genellikle 12 ay boyunca yüksek dozda interferon tedavisi uygulanır. Ancak bu tedavi her zaman başarılı olmayabilir ve hastalık ilerleyebilir. Kronik Hepatit D'nin ciddi sonuçları arasında siroz ve karaciğer hasarı bulunur. Bu durumda, karaciğer nakli gerekebilir. Uygun bir donörden karaciğer nakli yapılması hastanın hayatını kurtarabilir.

Hepatit D'den korunmanın en etkili yolu, Hepatit B'ye karşı aşılanmaktır. Hepatit B aşısı, HBV enfeksiyonunu önler ve dolayısıyla Hepatit D virüsünün bulaşma riskini de azaltır. Ayrıca, steril iğne kullanımı, güvenli kan transfüzyonları ve korunmasız cinsel ilişkiden kaçınma gibi önlemler de Hepatit D ve diğer kan yoluyla bulaşan hastalıklardan korunmada önemlidir.